Ons Verhaal
Tankcommandant 1e Poolse pantserdivisie
Henryk Fabjan Daniluk 23-01-1925, woonachtig in Hengelo en een van de tankcommandanten uit de 1e Poolse Pantserdivisie vertelde op sommige momenten over de harde gevechten o.a. tijdens de slag bij Falaise.
Zoals bij zoveel militairen vertelde onze vader ook liever niet over de oorlog.
Maar dat wat hij ons vertelde kunnen wij ons goed herinneren, herleiden en koppelen aan de geschiedenis van de 1e Poolse Pantserdivisie waarvan hij deel uit maakte.
Als kinderen zagen wij dat onze vader geen boter op zijn brood nam. Zijn verklaring hiervoor was dat hij 2 weken praktisch op boter heeft geleefd vanwege een tekort aan proviand tijdens de slag bij Falaise.
Ook vertelde onze vader over de grote hoeveelheid stoffelijke overschotten van militairen en dieren bij Falaise en de stank die dit met zich mee bracht.
Vader vertelde over het aan land gaan in Frankrijk bij Arromanche, dat er geen moment van rust was en men onmiddellijk doortrok richting Falaise waar een hevige strijd stond te wachten met 10.000 SS’ers.
In mei 2015 heeft er een informatief bezoek plaats gevonden aan de kust van Arromanche waarbij Quai De Pologne door ons is ontdekt. Dat was een emotioneel moment.
Vader vertelde ook over de “trots en verbazing” van de Canadezen over de 1e Poolse Pantserdivisie toen zij ook aan kwamen bij Falaise en de meeste SS’ers al waren uitgeschakeld door de Polen.
Wij wilden graag zelf afrekenen met de SS’ers vertelde vader.
Vader vertelde ook over de grote kennis die Generaal Maczek had over het goed kunnen kaart lezen met heuvels. Falaise is een heuvelachtig gebied
Dit verhaal staat natuurlijk niet op zichzelf, zo zijn er veel mensen die direct of indirect een connectie hebben met de Poolse bevrijders.
Helaas blijven de verhalen over wat de Polen hebben betekent in de oorlog vaak onderbelicht. Met name voor de bevrijding van Nederland en ander Europese landen.
Via deze website willen we proberen soortgelijke verhalen levend te houden en connecties te leggen, want dit mag niet vergeten worden!
Gedicht geschreven in het kader van 75 jaar vrijheid.
Familie en oorlog;
“Lieve familie, opa en oma, oom en tante, neefjes en nichtjes, vermoord voor onze vrijheid, jammer genoeg heb ik jullie nooit gekend, ik denk aan jullie, jullie zijn er, in mijn bloed en in mijn hart. Ik ben jullie en geef de vrijheid door”
Fabian Daniluk.
